Wysoko - tekst o wspinaczkach

Zachodniej i Środkowej, zajmująca się uprawą, pielęgnacją, a także badaniami drzew, krzewów, pnączy i innych wieloletnich roślin drzewiastych. Za ojca współczesnej arborystki uważany jest amerykański biolog i fitopat

Wysoko - tekst o wspinaczkach

Definicja arborystyki

Arborystyka (z łac. arbor ? drzewo) to dyscyplina praktyczna o podstawach naukowych rozwijająca się dynamicznie w Stanach Zjednoczonych oraz Europie Zachodniej i Środkowej, zajmująca się uprawą, pielęgnacją, a także badaniami drzew, krzewów, pnączy i innych wieloletnich roślin drzewiastych. Za ojca współczesnej arborystki uważany jest amerykański biolog i fitopatolog Alex Shigo.

W wymiarze naukowym arborystyka zajmuje się badaniami dendroflory - pojedynczych drzew, ich grup lub założeń kulturowych, a także wzrostu oraz reakcji na różnego rodzaju praktyki pielęgnacyjne i czynniki środowiskowe. W praktyce arborystyka obejmuje zespół takich działań jak m.in.: dobór drzew i krzewów, ich nasadzenia, nawożenie, zwalczania szkodników i patogenów, cięcie, formowanie oraz usuwanie (wycinka).

Arborystyka koncentruje się przede wszystkim na utrzymaniu drzew i krzewów w krajobrazie kulturowym, zazwyczaj w ogrodach, parkach i innych terenach zieleni. W związku z tym została wyodrębniona jako osobna dyscyplina, będąc dość ściśle powiązaną z architekturą krajobrazu, dendrologią, ogrodnictwem, leśnictwem, szkółkarstwem oraz sadownictwem.

Osoby działające praktycznie lub naukowo w arborystyce nazywane są arborystami lub "chirurgami drzew". Ten ostatni termin jest jednak powoli wypierany w związku z jego kontekstem, ograniczonym przede wszystkim do działań i zabiegów inwazyjnych, polegających głównie na wycince bądź redukcji koron drzew.

Zarządzanie ryzykiem, kwestie prawne, względy estetyczne oraz aspekty ekologiczne odgrywają współcześnie coraz większą rolę w praktyce arborystyki. Nowym kierunkiem rozwoju jest również wypoczynek, edukacja i rekreacja w domkach na drzewach, w tzw. parkach linowych bądź w formie wyczynowej ? wspinaczki na drzewa.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Arborystyka


Wejście na ściankę wspinaczkową

Rywalizacja prowadzona na ściance wspinaczkowej stała się w ostatnich latach bardzo popularną formą sportu. Rzeczywiście pomaga ona w zachowaniu dobrej kondycji, a dodatkowo uczy skupienia i logicznego myślenia w trakcie przeprowadzanej rywalizacji. Jednak trzeba pamiętać, że wejście nawet na niewielką ściankę musi być poprzedzone odpowiednim przygotowaniem. Trzeba posiadać dobry sprzęt zakupiony w fachowym sklepie ze sprzętem wspinaczkowym, a także dobre zdrowie i sprawność fizyczną. W przeciwnym razie lepiej na ściankę nie wchodzić, ponieważ można nawet nabawić się kontuzji. Zabawa na ściance wspinaczkowej będzie tylko wtedy bezpieczna, kiedy zostanie dostosowana do możliwości osób w niej uczestniczących.


Warto wiedzieć

Wspinaczka ? przemieszczanie się w terenie na tyle stromym, że wymaga on użycia rąk co najmniej do utrzymania równowagi.

W powyższej definicji mieszczą się tak różne działalności, jak wspinanie na kilkumetrowe kamienie (bouldering) i wchodzenie na ponad ośmiokilometrowe góry.

Wspinaczka niegdyś uważana była za sport przestrzenny, taki jak żeglarstwo czy szybownictwo. Upowszechnienie i popularyzacja sztucznych ścian wspinaczkowych i zawodów wspinaczkowych przesunęło nieco akcenty w stronę ?boiskowości?. W dalszym ciągu jednak dla znacznej części wspinających się działalność ta, to co najmniej pasja lub nawet sposób na życie.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka#Historia