Silnik Wankla
Silnik z tłokiem obrotowym ? silnik spalinowy, w którym tłok obraca się wewnątrz cylindra. Powstało wiele koncepcji i konstrukcji. Projekt maszyny parowej z wirującym tłokiem opracował już w 1782 r. James Watt. Jeden z projektów silnika spalinowego z tłokiem obrotowym (patent w 1946 r.) stworzył Gustaw Michał Różycki. Jedyną produkowaną i najbardziej znaną konstrukcją jest wynalazek niemieckiego konstruktora Feliksa Wankla (1902-1988). Pierwszy patent Wankel uzyskał w roku 1929, a kolejny w roku 1936.
Silnik Wankla po raz pierwszy zastosowano seryjnie w samochodach NSU Spider ? prezentacja miała miejsce w roku 1963 na salonie samochodowym we Frankfurcie. W roku 1967 firma Mazda, która już w 1961 roku zakupiła licencję od NSU, zaprezentowała sportowy samochód Cosmo Sport z pierwszym silnikiem z dwoma wirnikami. W roku 1968 do produkcji wszedł model NSU Ro 80, także z silnikiem dwukomorowym1. Kolejne modele sportowe Mazdy to model RX-7 z 1978 roku, napędzany silnikiem 1,1-litrowym o mocy 105 KM. W połowie lat 80 XX w. Mazda zaprezentowała następne modele z silnikami o mocy 150-200 KM. W 1991 roku moc dwuwirnikowego silnika osiągnęła 250 KM.2. Ostatni model RX-8 z nowym silnikiem Renesis był produkowany w latach 2003-2012. 22 czerwca 2012 roku Mazda zakończyła produkcję modelu RX-8, który był ostatnim na świecie samochodem z silnikiem Wankla. Tym samym skończyło się zastosowanie silnika Wankla w motoryzacji.
Zaletami silnika Wankla są jego małe rozmiary, mały ciężar oraz spokojny bieg. Jego wady w postaci małej trwałości uszczelnień i dużego zużycia paliwa ograniczyły jego wykorzystanie do samochodów sportowych.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_z_t%C5%82okiem_obrotowym
R2 (silnik)
R2 (silnik)
Ten artykuł dotyczy układu silników spalinowych. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
Dwusuwowy silnik samochodu Syrena
Silnik R2 o pojemności 598 cm3 w niemieckim samochodzie NSU Prinz
Straight-twin engine with different crank shaft angles.gif
R2 ? oznaczenie rzędowego silnika spalinowego o dwóch cylindrach ułożonych w jednym rzędzie. W przypadku silnika czterosuwowego (gdzie suw pracy występuje co 720°- czyli co dwa obroty wału korbowego) kąt obrotu wału korbowego między cylindrami ustawiony jest jako 360° co oznacza, iż oba tłoki w danym momencie znajdują się w tym samym położeniu i poruszają się w tę samą stronę (w jednym cylindrze jest np. sprężanie, w drugim wydech). Ten stan rzeczy sprawia, że silniki te nie są wyrównoważone w czasie pracy, zarówno od sił pierwszego jak i drugiego rzędu ? mimo stosowania wałka wyrównoważającego. W dwusuwie często stosowanym rozwiązaniem jest kąt 180° co oznacza, iż tłoki poruszają się w przeciwną stronę i znajdują się w przeciwnym położeniu i taki układ jest zdecydowanie bardziej wyrównoważony.
Układ ten był popularny wśród małych samochodów takich jak: Fiat 5001, Fiat Panda 301, Fiat 126 oraz Mitsubishi Minica. Silniki w tym układzie były również stosowane w samochodach Honda N6002 i Z600.
Obecnie produkowane są różne modele z silnikiem w tym układzie. Jednym z nich jest Tata Nano3 indyjskiego koncernu Tata Motors. Samochód jest dostępny na rynku indyjskim od 2008 roku. Kolejny model to Fiat 500 ? z tym, że jest to silnik z rozbudowanym systemem doładowania. Znajdziemy go również w montowanej w Polsce Lancia Ypsilon II generacji, gdzie modele z silnikiem dwucylindrowym są droższe i mocniejsze od czterocylindrowych.4
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/R2_(silnik)
Podstawy termodynamiczne
Obiegiem porównawczym współczesnych silników wysokoprężnych jest obieg Seiligera-Sabathé. Obieg ten składa się z następujących przemian charakterystycznych:
adiabatyczne sprężanie,
izochoryczne podgrzewanie czynnika,
izobaryczne podgrzewanie czynnika,
adiabatyczne rozprężanie,
izochoryczne oziębianie czynnika.
Obieg porównawczy jest obiegiem teoretycznym. Silnik rzeczywisty pracuje wg obiegu, składającego się z nieco innych przemian. Sprężanie i rozprężanie nie są adiabatyczne, ponieważ występuje wymiana cieplna ze ściankami cylindra, głowicą, tłokiem i innymi elementami. Nawet, gdyby występujące procesy były adiabatyczne, nie byłyby odwracalne. Ogrzewanie czynnika nie jest izobaryczne, następuje najpierw wzrost ciśnienia, a potem jego spadek. Najważniejszą różnicą jest to, że obieg porównawczy opisuje układ zamknięty (wykorzystywany jest wciąż ten sam czynnik), a obieg rzeczywisty układ otwarty (następuje wymiana czynnika roboczego).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_o_zap%C5%82onie_samoczynnym